List do Filipian

Doniosłość hymnu chrystologicznego (2,5-11) – uniżył samego siebie, stając się posłusznym (Flp 2,8)

On istniejąc w postaci Bożej,

nie skorzystał ze sposobności,

aby na równi być z Bogiem,

lecz ogołocił samego siebie,

przyjąwszy postać sługi,

stawszy się podobnym do ludzi.

A w zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka,

uniżył samego siebie,

stawszy się posłusznym aż do śmierci –

- i to śmierci krzyżowej.

Dlatego też Bóg go nad wszystko wywyższył

i darował Mu imię ponad wszelkie imię,

aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano

istot niebieskich i ziemskich, i podziemnych.

I aby wszelki język wyznał,

że Jezus Chrystus jest PANEM –

ku chwale Boga Ojca.

Okoliczności powstania listu:

List do Filipian powstał podczas III podróży misyjnej św. Pawła, kiedy był więziony w Efezie. Od Filipian otrzymywał wsparcie finansowe (jako od jedynej wspólnoty), prawdopodobnie na kaucję, by go wykupić. Pieniądze były przywiezione przez Epafrodyta.

Filippi było wówczas terytorium rzymskim, miastem dla weteranów wojennych. Żyli tam Żydzi, którzy nie mieli jednak zbudowanej synagogi (urodzeni w Filippi byli Rzymianami).

Wspólnota ta została założona przez Pawła podczas jego II wyprawy misyjnej: 49/50 r. To pierwsza wspólnota chrześcijańska w Europie. Jednocześnie wspólnota najukochańsza dla apostoła.

Powodem napisania listu było przybycie Epafrodyta z pieniędzmi, który zachorował. Paweł go leczył, a potem odesłał z listem.

Treść listu:

1. Apostoł zachęca do wytrwania w cierpieniu (czuł, że jego życie jest zagrożone),
2. przestrzega przed „psami” (przeciwnikami Kościoła) i okaleczeńcami (obrzezanymi lub okaleczającymi się podczas kultów pogańskich).

Hymn o ogołoceniu Chrystusa (przedpawłowy): 2,5-11 „Chrystus, Bóg-Człowiek, wzorem pokory” − analiza:

• stwierdzenie Jego Boskiej natury i istnienia przed Wcieleniem,
• 2 strofy: preegzystencja (u Boga) i egzystencja (wśród ludzi),
• na ziemi: sługa, pokorny (uniżony), posłuszny – oddany ludziom w miłości, wypełniający wolę Bożą,
• wywyższenie = odpowiedź Ojca; zwycięstwo Chrystusa w chwale Ojca. Cel wywyższenia: aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest Panem (Flp 2,11): wiara → zbawienie.