List do Galatów - cz.2.

Paweł i Prawo – na podstawie Listu do Galatów

Według mentalności Żydów: Bóg błogosławi, jeśli Mu się coś da, jeśli przestrzega się Prawa. Według Pawła: Bóg kocha, daje wiarę, usprawiedliwia – bez żadnych zasług człowieka. To jest łaska (gratia – ulubione słowo apostoła). Przykładem na to jest sam Paweł. Człowiek winien na tę łaskę odpowiedzieć wiarą, która działa przez miłość (stąd ani obrzezanie nic nie znaczy, ani jego brak). Przylgnięcie do Jezusa – usprawiedliwia.

Dawniej Prawo było pedagogiem (ale w innym, niż współcześnie, kontekście i znaczeniu):

- stróżem,

- stwierdzało: jesteśmy grzesznikami,

- wymierzało karę, lecz nie mało dać usprawiedliwienia; nie można za nie nic kupić.

Tymczasem człowiek nic nie osiągnie sam, nie może nic wymóc na Bogu. Chrystus jakby „zwalnia” z wypełnienia Prawa dając usprawiedliwienie z wiary. On zbawia, ratuje, by człowiek nie popadł w samowystarczalność (samozbawienie). Paweł uwierzył właśnie Chrystusowi.

Owoce wiary w Chrystusa:

• jesteśmy synami Bożymi w Jezusie Chrystusie (godność przez usprawiedliwienie),
• jesteśmy ochrzczeni w Chrystusie (zanurzeni w Nim) i przyobleczeni w Chrystusa:

- jedność w Chrystusie (nie ma Żyda ani Greka; niewolnika ani wolnego) = równość w godności (Do wolności wyswobodził nas Chrystus).

Podsumowanie:

Paweł jest przykładem wzorowego Żyda, który wobec Prawa był bez zarzutu. Pod Damaszkiem nastąpiło nawrócenie teologalne (nie moralne). Rzeczy wcześniejsze pozostały tym, czym były (np. pochodzenie żydowskie, wykształcenie u Gamaliela, obrzezanie itd.). Utraciły jednak dla niego wartość, ponieważ natrafił na coś niepomiernie większego (por. Flp 3,7-8).

Zbawienie płynie ze śmierci Chrystusa, nie z naszych uczynków. Zanegowanie tego oznacza zanegowanie krzyża (Ga 2,21). Ponadto Chrystus umarł za nas zgodnie z Pismem (czyli proroctwami ST).