Tożsamość Jezusa

W 12 rozdziale Ewangelii wg św. Marka znajduje się fragment, który wskazuje, że nie tylko Jezusowi zadawano trudne pytania, ale i On sam kierował pytania do ludu, by zaprosić do teologicznej refleksji i konkretnego działania: Nauczając w świątyni, Jezus zapytał: «Na jakiej podstawie nauczyciele Pisma mówią, że Chrystus jest synem Dawida? Przecież sam Dawid z natchnienia Ducha Świętego mówi: „Pan powiedział do mojego Pana: Usiądź po mojej prawej stronie, aż położę twych wrogów pod twoje stopy.” Skoro Dawid nazywa Go Panem, to jak może On być jego synem?» (Mk 12,35−37). Nikt z ludu, ani  nawet Jezus nie dał odpowiedzi. Katecheza była jednak bardzo frapująca: wielki tłum chętnie Go słuchał (Mk 12,37). Nauczyciel z Nazaretu umiał przykuć uwagę. Tym razem wskazał na „zagadkowość” Prawdy, jej „konsonansowy dysonans”, jej pozorną sprzeczność i paradoks. Swoim ujęciem zagadnienia zachęcał do zgłębiania tajemnic i słów Bożych. Wskazał, co może być istotnym materiałem do rozważania. Poddał do refleksji niecodzienny, ciekawy temat. W tym wypadku treść dotyczyła Mesjasza. Zdradzał to zacytowany przez Jezusa psalm 110, który był uważany przez Żydów za mesjański (panowało bowiem powszechne przekonanie, iż Syn Boży będzie pochodził z rodu Dawida). Nazwanie kogoś Panem w tamtej kulturze (jako tytułem grzecznościowym) mogło być użyte tylko przez syna w odniesieniu do jego ojca (nigdy odwrotnie). Skoro więc Dawid, mimo że był największym z królów, nazwał swego potomka Panem oznaczało to, iż ów potomek będzie kimś większym od niego samego, kimś, kto będzie miał transcendentną godność (Pan to po grecku kyrios; w tłumaczeniu ST słowo to zastępuje imię Boga).

W innym miejscu Jezus pytał o opinię swoich uczniów: Co mówią ludzie? Kim według nich jestem? (…) A według was, kim jestem? (Mk 8,27.29). Czynił to, choć nie miał względu na osoby. Poza tym wiedział, co kryje się w człowieku. A skoro tak, to można zadać sobie pytanie: po co Jezusowi była potrzebna opinia o Nim samym? A może pytanie ma akcent w innym miejscu? Może chodzi o to, by każdy z nas odpowiedział sobie osobiście (i nie trywialnie!): Kim jest dla mnie Jezus Chrystus? Co właściwie liczy się, gdy słyszę Jego Imię? Czy liczy się pochodzenie z rodu Dawida? Czy rozwiązanie tajemnicy narodzenia Jezusa zaburzyłoby mój dotychczasowy stosunek do Mesjasza? Czy jestem z Nim, bo mam od Niego darmowy bilet do nieba (i jest to iście „boski interes”)? Czy „trzymam z Nim”, bo On jest zawsze na pozycji wygranej? Dlaczego Jezus jest wciąż dla mnie ważny?

Poznając Prawdę o Jezusie, poznajemy prawdę o nas samych.