List do Rzymian - cz.1.

Kontekst, wiadomości o wspólnocie

• Paweł nie znał wspólnoty rzymskiej bezpośrednio, nie zakładał jej, a wiadomości miał od małżeństwa: Pryscylli (kobiety) i Akwili (mężczyzny),
• Rzym był wówczas milionowym miastem, w którym żyło ok. 50 tysięcy Żydów mających tam 13 synagog,
• Powstanie listu datuje się na zimę 57-58 roku po Chrystusie (podczas III wyprawy misyjnej apostoła), niedaleko Koryntu,
• Paweł przybył do Rzymu ok. 60 roku (jako więzień).

Motywy napisania listu i struktura

Przesłanki do napisania Listu do Rzymian:

1. cel misyjny – głoszenie Ewangelii mieszkańcom Rzymu (motyw ewangelizacyjny),
2. obopólne umocnienie wiarą, pokrzepienie (re ewangelizacja – model ewangelizacji wierzących),
3. cel apologetyczny – Paweł chce bronić swej Ewangelii przed jej złym rozumieniem tym bardziej, że nie wstydzi się Ewangelii,
4. chęć wsparcia składką wspólnoty jerozolimskiej.

Cechy listu

- to coś więcej niż list,

- tekst najdłuższy (z wszystkich przypisywanych św. Pawłowi i zachowanych do naszych czasów), najbardziej doktrynalny,

- ton listu jest pełen urzekającej pokory i dobroci, spokojny (bo apostoł nie zakładał tej wspólnoty),

- słownictwo jest bardzo wymagające,

- sercem przesłania listu są słowa: sprawiedliwy z wiary żyć będzie (chrześcijaństwo wiarą uniwersalną).

List powstał z założeń ściśle osobistych: zapowiada wizytę apostoła w Kościele rzymskim. Paweł prosi też w nim o udzielenie mu pomocy w zamierzonej podróży do Hiszpanii.

Struktura listu

• rozdziały 1-11: zagadnienia teologiczne

Tematyka:

- usprawiedliwienie, które dokonuje się przez wiarę w Jezusa Chrystusa (synteza soteriologicznej teologii apostoła),

- o powołaniu wszystkich ludzi do wiary i zbawienia,

- o grzechu pierworodnym (najpełniejsze pouczenie spośród zachowanych listów św. Pawła);

• rozdziały 12-16 mają charakter duszpasterski, moralny (np. obowiązki chrześcijan: miłość, pokora, szacunek) i osobisty.