Życie służebne

Po kolejnej, trudnej do zrozumienia i zaakceptowania zapowiedzi Jezusa o swej męce i śmierci w Jerozolimie, Jan i Jakub postanowili zwrócić się do Mistrza ze słowami: Nauczycielu, chcemy, żebyś uczynił dla nas to, o co Cię poprosimy (Mk 10,35). Następnie wskazali, że chodzi im o ich przyszłość: Spraw, abyśmy zasiedli w Twojej chwale: jeden po Twojej prawej stronie, a drugi po lewej (Mk 10,37). Dość bezpardonowa prośba braci oburzyła pozostałych apostołów (Mk 10,41). Najpierw więc Jezus próbował ostudzić atmosferę słowami: Nie wiecie, o co prosicie (Mk 10,38). Potem zaś poddał temat do refleksji: Czy możecie pić kielich, który Ja mam pić, albo przyjąć chrzest, którym Ja mam być ochrzczony? (Mk 10,38). Tymi słowami potwierdzał, że będzie cierpiał (kielich – był symbolem goryczy męki; chrzest jako baptisma  – oznaczał zanurzenie w śmierci). A gdy uczniowie okazali gotowość i zgodę, wyraził perspektywę nadchodzących doświadczeń: Kielich, który Ja mam pić, będziecie pić; i chrzest, którym Ja jestem ochrzczony, wy też przyjmiecie (Mk 10,39). Dalej zaś wskazał na nadrzędną rolę Ojca Niebieskiego, u którego należy poszukiwać i odczytywać stan Prawdy i Dobra najwyższego (wolę Bożą): Jednak nie do Mnie należy rozdawać miejsca, dla których je przygotowano (Mk 10,40). Przywołując zaś pozostałych apostołów: niezadowolonych i zazdrosnych o synów Zebedeusza, podkreślił to, co winno być istotą każdego Jego ucznia: Wiecie, że ci, którzy są uznawani za władców narodów, ciemiężą je, a ich wielcy dają im odczuć swą władzę. Nie tak powinno być wśród was. Ale kto by chciał stać się wielkim między wami, niech będzie waszym sługą. A kto by chciał być między wami pierwszym, niech będzie niewolnikiem wszystkich (Mk 10,42−44). Aby zaś lepiej to zrozumieli, nawiązał podjętym tematem do wcześniejszej zapowiedzi, dotyczącej Jego męki i śmierci: Bo Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i oddać swoje życie jako okup za wielu (Mk 10,45).