List do Rzymian - cz.2.

A sprawiedliwy z wiary żyć będzie dzięki wierze (Rz 1,17) – ewolucja rozumienia tej prawdy

Trzy ujęcia tego zdania (ewolucja):

a)

Ha 2,4 – a sprawiedliwy żyć będzie dzięki swej wierności (= los w rękach człowieka)

b)

LXX (Septuaginta, grecki przekład Biblii Hebrajskiej) – a sprawiedliwy (cadyk) żyć będzie dzięki Mej wierności (← to są słowa Boga)

c)

Rz 1,17 – a sprawiedliwy żyć będzie dzięki wierze (= udział Boga i człowieka)

Wniosek:

Człowiek staje się sprawiedliwy, gdy odpowiada na Bożą wierność. Bóg jest wierny do tego stopnia, że daje nam dar największy – swego Syna. Na ten dar jest potrzebna odpowiedź człowieka: wiara, otwarcie na dar Syna, by Go przyjąć do swego serca i życia. Sprawiedliwy jest sprawiedliwym, bo najpierw został przez Boga usprawiedliwiony.

Sprawiedliwy = cadyk to ten, kto:

- posiada zdolność rozpoznawania woli Bożej względem niego samego,

- posiada zdolność rozpoznawania planu Bożego w świecie, którzy to plan rzutuje na jego osobiste życie.

Bycie sprawiedliwym to coś dynamicznego (nie statycznego). Sprawiedliwość od wiary wychodzi i ku wierze prowadzi (= chrześcijaństwo dynamiczne). A zatem zwrot w tekście św. Pawła: od wiary… ku wierze sugeruje, że wiara wymaga ciągłego zgłębiania.

Konieczność usprawiedliwienia dla ludzi. Studium rozdziałów 2-6 z Listu do Rzymian (podsumowanie)

Według soteriologicznej teologii Apostoła Narodów usprawiedliwienie dla ludzi dokonuje się przez wiarę w Jezusa Chrystusa (a nie przez uczynki i przez przestrzegania litery Prawa).

Człowiek staje się sprawiedliwy, bo najpierw został przez Boga usprawiedliwiony. Ponadto, człowiek staje się sprawiedliwy, gdy odpowiada na Bożą wierność. A Pan Bóg jest wierny do tego stopnia, że daje nam dar największy – swego Syna. Na ten dar jest potrzebna odpowiedź człowieka: wiara, a tym samym otwarcie na ów dar Syna, by Go przyjąć do swego serca i życia.

Wiara dotyczy ciągłego poszukiwania i odkrywania, zgłębiania i wzrastania, bo sprawiedliwość od wiary wychodzi i ku wierze prowadzi (i na tym polega dynamizm chrześcijański). Wiara jest przepustką do zbawienia.

Miłosierdzie Boże jest niezasłużonym darem z miłości Boga. Wiara pozwala na działanie Bożego miłosierdzia w nas.

Prawo nie daje zbawienia, nie usprawiedliwia, zwiększa natomiast naszą znajomość grzechów.

Usprawiedliwienie jest łaską darmową, jednak zbawienie było okupione krwią Chrystusa.

Dar łaski musi być dobrowolnie przyjęty. Wiara człowieka jest uwerturą do przyjęcia daru łaski. Człowiek musi chcieć być zbawionym. Aby chcieć, musi być godnym. Aby być godnym, winien postępować wedle Prawa, przykazań. Jednak zbawienie nie tylko od nas zależy. Jest darem wynikającym z miłości Boga za naszą wiarę. Sam człowiek nie może się zbawić. Żaden ludzki uczynek nie ma mocy zbawczej. Usprawiedliwienie przez wiarę to wstęp. Za wiarą winny pójść uczynki jako pełna odpowiedź na dar miłości Bożej.

Abraham jest wzorem wiary przed obrzezaniem (samo obrzezanie to znak usprawiedliwienia).

Jak przez nieposłuszeństwo Adama wszyscy stali się grzesznikami, tak przez posłuszeństwo Jezusa wszyscy stają się sprawiedliwymi.

Przez Chrzest Święty następuje zanurzenie w śmierć (razem z Chrystusem) i nowe życie w Chrystusie, w łasce Boga. Owoce, to: sprawiedliwość, uświęcenie i życie wieczne.