1. Przykazanie III Dekalogu: teksty i interpretacja
Występuje
w:
a)
Starym Testamencie: Pamiętaj
o dniu szabatu (Wj); Będziesz zważał
na szabat (Pwt).
b)
Nowym Testamencie:
pojednać się z bratem, zanim przyjdzie się złożyć swój dar Bogu przed ołtarzem.
Wersja
katechetyczna: Pamiętaj, abyś dzień
święty święcił.
Interpretacja:
·
Szabat:
- dniem
dziękczynienia za dzieło stworzenia,
- treścią:
wspomnienie i aktualizacja zbawczych dzieł Boga z przeszłości (zwłaszcza
wyjścia z Egiptu i wyzwolenia, czyli Paschy), więc szabat: znak wyzwolenia z
niewoli + dar Przymierza,
- istota święta:
odpoczynek,
- szabat (obok
obrzezania i małżeństw endogenicznych) – znak Bożego Przymierza i
przynależności do Boga.
·
„Pamiętaj”:
- wypełniaj
(Wj), zachowuj (Pwt) = ucz zachowywać Dzień Jahwe.
·
Uświęcać
dzień święty = zachowywać duchowy i fizyczny kontakt ze świętym Bogiem i z tym,
co święte.
·
Jezus:
- zachowywał
szabat,
- na tle sposobu
świętowania doszło między Jezusem a faryzeuszami do konfliktu,
- obrona: Syn Człowieczy jest Panem szabatu (miłość
bliźniego nad szabatem).
·
Niedziela
„dniem Pańskim”:
- pod koniec I
wieku pierwsze gminy chrześcijańskie świętowały pierwszy dzień tygodnia,
- w niedzielę:
Jezus Zmartwychwstał + zesłanie Ducha Świętego (Pięćdziesiątnica) i narodzenie
Kościoła,
- na
spotkaniach: czytanie Pism świętych, nauczanie apostolskie, „łamanie chleba”,
- 306 r. synod
hiszpański w Elwirze wprowadza obowiązek udziału w uczcie eucharystycznej w
Dniu Pańskim.
2. Sakralny charakter niedzieli.
A)
Eucharystia niedzielna:
a)
Wspólnotowo-moralny
wymiar Eucharystii.
Świętowania
nie można oddzielić od Eucharystii. Niedziela jest najstarszym i pierwszym
dniem świątecznym, który powinien być dniem chwały dla Boga, dniem radości i
odpoczynku od pracy. Św. Jan Chryzostom pisał, że w tym wymiarze jedność serc
rozwija więź miłości, a wszystko scala modlitwa kapłanów.
b)
Obowiązek
uczestnictwa we Mszy św.
Mamy
7 świąt obowiązkowych (prócz niedziel):
(1) Wielkanoc
(wypada zawsze w niedzielę)
(2) Narodzenie
Pańskie (25 XII)
(3) Objawienie
Pańskie (6 I)
(4) Boże Ciało
(5) Świętej Bożej
Rodzicielki (1 I)
(6) Wniebowzięcie
NMP (15 VIII)
(7) Wszystkich
Świętych (1 XI).
Nakaz
uczestniczenia we Mszy niedzielnej według KPK: w
obrządku katolickim, bądź w sam dzień święty, bądź też wieczorem dnia
poprzedzającego.
Obrządek
katolicki – łaciński i wszystkie obrządki Kościołów wschodnich.
Wieczorem
dnia poprzedzającego – tj. z formułą mszy niedzielnej.
Argumenty
za uczestnictwem:
-
Krzyżowa Ofiara Chrystusa,
-
wpływ na życie moralne człowieka, jego powołanie i uświęcenie,
-
„łamanie chleba” (komunia z Bogiem i ludźmi).
Kto
i jak ma uczestniczyć:
-
chrześcijanin od 7 roku życia,
-
obecność osobista,
-
ideałem przystąpienie do Komunii św. (chorzy – komunia duchowa);
Zwolnieni m.in.:
- chorzy,
opiekunowie chorych, pełniący obowiązki służby społecznej, kobiety w ciąży, po
porodzie, wdowy.
B)
Powstrzymanie się od pracy (odpoczynek świąteczny)
·
Na
początku nie akcentowano odpoczynku niedzielnego, bo chrześcijanie żyli m.in.
pod panowaniem imperium rzymskiego.
Chrześcijanie
(niektórzy) byli niewolnikami.
·
Nie
chciano przenieść rygoryzmu skrupulatnego Żydów do chrześcijaństwa. Niedziela
to nie szabat przeniesiony na dzień później.
·
Niedziela
to czas na koncentrację na życiu duchowym. Wolność od pracy – elementem
drugorzędnym. Środek do uświęcenia imienia Bożego i uświęcenia człowieka.
·
Cesarz
Konstantyn ogłosił niedzielę urzędowym dniem odpoczynku dla całego społeczeństwa.
·
Dyspensa
od pracy:
- nagła potrzeba
pracy (np. prania),
- człowiek ubogi
może uzupełnić swój zarobek pracą świąteczną.
C)
Radość
Niedziela była
zawsze przeżywana w duchu chrześcijańskiej radości. Tradycja przekazała, aby w
tym dniu nie klękać (bo to znak pokuty i smutku).
3. Grzechy przeciw
sakralności dnia świętego:
a)
świadome
i dobrowolne nie przyjście na Mszę św.,
b)
praca
w dni świąteczne,
c)
smutek.[1]
[1] Na podstawie skryptu ks. dr Adama Perza.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz