Obietnica

- Obiecujesz, że będziesz mnie zawsze kochał?     

- Przysięgam. Przysięgam na moją duszę. Oddam ci całego siebie. Oddam ci wszystko co mam.

- To znaczy co?

- Oddam ci całe serce.

- Ale ja mam swoje.

- To przecież przenośnia.

- Jak przenośnia, to po co mi ją chcesz dać?

- Nie chcę ci dać przenośni, tylko tak mówię.

- Jak to? Kłamiesz?

- Nie kłamię. Serce chcę ci dać w przenośni.

- Ale ja nie chcę ani serca, ani przenośni. Mam swoje serce! Już ci mówiłam.

- Dobrze, Basiu. To w takim razie z innej beczki…

- Z jakiej znowu beczki? Skąd ta beczka?

- Beczka? Z nikąd.

- Jak to beczka „z nikąd”? Z nicości? Niemożliwe.

- Ależ, Basiu, tak się po prostu mówi.

- Nie mówi się, że beczka jest z nicości.

- … Masz rację.

- To czemu tak powiedziałeś?

- By zacząć coś nowego.

- Co nowego?

- Nowy wątek.

- Jaki wątek?

- O tym co ci dam.

- W porządku. To jak ta sprawa wygląda?

- Zapiszę ci to wszystko, by nie było niedomówień.

- Dobrze. Już wyciągam kartkę i długopis. Proszę.

Podaje mu kartkę i długopis:

- Ja, Kacper Wielogórski, kochający Basię, obiecuję dać jej wszystko, co mam, z pełną miłością.

- I tak będziesz się ze mną kłócił. Zobaczysz. Na pewno.

- Być może, ale dobra kłótnia zbliża małżonków.