Stworzenie - cz.6.

ŻYĆ W STWORZONYM WSZECHŚWIECIE

Do tej pory były omówione aspekty kosmologiczne, filozoficzne i teologiczne.

Tylko człowiek ma świadomość, że różnica między dobrem a złem jest zakodowana w najgłębszych pokładach aktu stwórczego. Akt stwórczy nie jest moralne obojętny (jest dobry w sensie technicznym i moralnym). Stwórca jest w swoim dziele, choć nie jest dziełem.

A. Einstein mawiał, że najbardziej niezrozumiałą rzeczą jest to, że świat jest zrozumiały i że jest to zagadka, której nigdy nie zrozumiemy. Uprawianie nauki to dialog z Bogiem. Odkrywanie racjonalności świata, to odkrywanie racjonalności aktu stworzenia. Naukowiec miał tylko jeden cel: poznać zamysł Boga (= zbiór wszystkich praw przyrody). Wszechświat jest urzeczywistnieniem Boskiego zamysłu. Zamysł jest wchodzeniem w Tajemnicę Racjonalności, która przewyższa badacza i go ogarnia.

Jesteśmy zaproszeni do udziału w dziele tworzenia (człowiek jest współtwórcą świata jako co-creatio), bo:

- na świecie pojawiamy się w stanie niegotowym,

- wszechświat, w którym żyjemy, został nam dany do użytku (tu ważne jest nasze mądre nastawienie proekologiczne).

Dodatek: Jak uczyć o stworzeniu świata

1. Co to znaczy „stworzenie”?

Katecheta winien:

- wiedzieć więcej niż przekazuje uczniom/studentom,

- to, co mówi nie może być ani zbyt uproszczone, ani zbanalizowane,

- wyjaśnić pojęcie aktu stworzenia jako nie tylko zapoczątkowania istnienia, lecz jego nieustannego podtrzymywania (stworzenie świata jest ciągłe, nigdy się nie skończyło),

- przekazać, że ewolucja biologiczna to część aktu kreacji,

- nie przekazywać utarte komunały,

- posiadać podstawową wiedzę egzegetyczną w tym temacie.

2. Stworzenie i Biblia

Elementarna wiedza biblijna katechety:

1. Wiadomości z tzw. introdukcji biblijnej (autorstwo, czas powstania, kompozycja księgi),
2. Znajomość problematyki rodzajów literackich w Pś,
3. Bycie na bieżąco z najważniejszymi dyskusjami interpretacyjnymi (np. o symbolice 7 dni stworzenia),
4. Dobra znajomość teologii biblijnej opisów stworzenia,
5. Wiedza na temat starożytnego obrazu świata wplecionego w biblijne opisy stworzenia.

3. Kilka uwag o nauczaniu początkowym

Zerwać z infantylizmem w przekazie, bo obrazy, schematy myślowe z dzieciństwa trudno wykorzenić w życiu dorosłym. Nie chcieć na każdej katechezie wywoływać emocjonalnych wzruszeń, bo najistotniejsze jest osobiste doświadczenie Boga na katechezie, skutkujące mądrą, chrześcijańską postawą życiową.

4. Kilka uwag o nauczaniu zaawansowanym

Mówić i wyjaśnić, że kosmologia Wielkiego Wybuchu i teoria ewolucji są niesprzeczne z nauką Kościoła.

Teoria ewolucji nie jest ani faktem, ani hipotezą, lecz teorią. Nie ma „nagich faktów”. One są zawsze teoretyzowane. Teoria ewolucji i współczesna kosmologia tworzą współczesny obraz świata.

Katecheta musi najpierw sam się edukować. Rozczytać w tej tematyce. Być na bieżąco.

5. Stworzenie a ekologia

Mówiąc o stworzeniu trzeba wspominać o ekologii, ale nie może być wyłącznie ekologii w tym temacie. Uświadamiać, że bez pomocy nauki nasza planeta nie byłaby w stanie wyżywić ludzi i zahamować degradacji środowiska. Nauka jest wielką wartością.

6. Sens życia i sens wszechświata

Ludzie młodzi są szczególnie wyczuleni na zagadnienia sensu. Celem działania Boga jest On sam. Celem wszechświata, jako dzieła Bożego, jest zmierzanie do Boga. Uczestnikiem tego zmierzania jest każdy człowiek. Jeśli zmierza, jego życie ma sens i wartość.¹

1 Na podstawie: M. Heller, T. Pabjan, Stworzenie i początek wszechświata. Jak pogodzić wiarę w stworzenie świata przez Boga z wiedzą naukową?, Kraków: Copernicu Center Press 2015.