·
Ikonografia
dotycząca wykonywania muzyki w różnych miejscach i sytuacjach:
1) Lekcja muzyki, przedstawiana już w starożytności na
ceramice greckiej, w XVII wieku stała się jednym z typowych tematów
holenderskiego malarstwa rodzajowego. Przykłady:
-
Phintias, Lekcja muzyki - hydria czerwonofigurowa
(510 p.n.e.),
-
Jan Vermeer van
Delft, Lekcja muzyki (ok. 1662);
2) Ikonografia domowego koncertu kładła nacisk na jedność
i zgodę panujące w rodzinie. Przykłady:
-
Jan Miense
Molenaer, Portret rodzinny (ok.
1635),
-
Jacob Jordaens, Młodzi grają na flecie to, co starzy
śpiewali (1638);
3) Podobnie przedstawianie na obrazach zwyczaju wspólnego
muzykowania w gronie przyjaciół symbolizowało doskonałą harmonię. Przykłady:
-
Gerrit van
Hornhorst, Koncert na balkonie
(1622),
-
Valentin de Boulogne,
Koncert (1628-1630);
4) Obrazowanie muzyki wykonywanej w plenerze często stawało
się metaforą miłości bądź przynależności człowieka do natury. Przykład:
-
Henri Matisse, Radość życia (1905-1906);
5) Koncerty zwierząt (małp, kotów i ptaków), typowe dla
siedemnastowiecznego malarstwa flamandzkiego, stanowiły parodię spotkań
muzyków, brzmienia instrumentów lub śpiewu wokalistów. Przykład:
- Jan van Kessel, Ptasi
koncert (1660-1670);
6) Instrumenty muzyczne wędrownych grajków, ślepców,
kalek i żebraków uwydatniały ubóstwo osób żyjących na marginesie społeczeństwa.
Przykłady:
-
Georges de La
Tour, Bójka wśród wędrownych muzykantów
(1620-1625),
-
Honoré Daumier, Grający na organach Barbieriego
(1864-1865);
7) Muzyka liturgiczna związana z życiem duchowym
człowieka, pojawiała się głównie w dziełach przedstawiających doniosłe
momenty historyczne, śluby zakonne albo przyjmowanie sakramentów przez władców.
Przykład:
-
Claudio Coello, Najświętszy sakrament (1690);
8) Muzyka dworska towarzyszyła świętom i uroczystym
przyjęciom, przy okazji których książęta i monarchowie manifestowali swoją
władzę i przepych. Przykłady:
-
Anton Domenico
Gabbiani, Wielki książę Ferdynand ze
swoimi muzykami (ok. 1686),
-
Adolph van
Menzel, Koncert Fryderyka II na flet
(1850-1852);
9) Związki muzyki z teatrem doprowadziły do narodzenia
teatru operowego, w którym muzyka instrumentalna łączyła się z popisami
wokalnymi śpiewaków oraz wynalazkami scenografii barokowej. Powstawały więc
malowidła i ryciny dokumentujące piękno sal teatralnych i występy artystów.
Przykłady:
-
Marco Ricci, Próba opery (ok. 1709),
-
Pietro Domenico
Olivero, Wnętrze Teatro Regio w Turynie
(ok. 1753);
10)
Zestaw
instrumentów, liczba wykonawców i sposób rozmieszczenia orkiestry były ściśle
uzależnione od wymagań stylistycznych i formalnych obowiązujących
w poszczególnych epokach, o czym świadczą m.in. dzieła sztuki. Przykłady:
-
Heinrich von Meissen dyryguje muzykami, miniatura z Kodeksu
z Manesse (1310-1330);
-
Hans Mielich, Orlando di Lasso dyryguje orkiestrą dworską
w Monachium (1565-1570),
Raoul Dufy, Wielki koncert
(1948).[1]
[1] Materiały
zaczerpnięte z: A. Ausoni, Muzyka.
Leksykon. Historia, sztuka, ikonografia, Wyd. Arkady, Warszawa 2007.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz