Zabójczy ton

Występują:

Hubert Brown (śpiewak), Klotylda Brown (jego żona), lekarz, policjant, sąsiad, pani Tekla (denatka).

Hubert

- Aaa!!!

Klotylda

- Cóż to za wrzaski, Hubercie?!

Hubert

- Ćwiczę właściwy ton, Klociu.

Klotylda

- Och, mój drogi, zapomniałeś, że sąsiadka cierpi na migrenę? Hmm… Idź, zapytaj, czy wolno Ci dziś poćwiczyć właściwy ton.

Wychodzi. Po chwili wraca blady oznajmiając:

Hubert

- Na wieki będzie można już śpiewać.

Klotylda

- Co powiedziała?

Hubert

- Nic… Wydała tylko okrzyk.

Klotylda

- Jaki?

Hubert

- Aaa!…

Klotylda

- I nic więcej?

Hubert

- Nic. Potem legła.

Klotylda

- Jak to „legła”?

Hubert

- No… nie żyje.

Klotylda

- Żartujesz?!

Hubert

- Nie. Widziałem na własne oczy… Legła.

Klotylda

- Dzwoń po pogotowie. Natychmiast!

Hubert

- Już zatelefonowałem.

Klotylda siada na fotelu

- … Taka spokojna osoba. Jaka szkoda…

Hubert

- Czy teraz mogę poćwiczyć?

Klotylda

- Przestań, Hubercie! Trzeba zorganizować pogrzeb. Biedaczka była samotna.

Hubert

- No, tak. Prawda.

Małżeństwo siedzi w milczeniu. Po chwili odzywa się dzwonek do drzwi. Oboje podrywają się jakby wybici ze snu. Wchodzi lekarz, a za nim policjant:

Policjant

- To pan dzwonił po pogotowie i był przy denatce w jej ostatnich minutach życia?

Hubert

- Tak.

Policjant

- Proszę powiedzieć, co się właściwie stało?

Hubert, siedząc, zaczyna opowiadać po kolei o zdarzeniu. Nagle wchodzi sąsiad i zaczyna wrzeszczeć:

Sąsiad

- To jego krzyki zabiły panią Teklę! Biedaczka. Dostała zawału jak go zobaczyła.

Policjant

- To poważne oskarżenie. Proszę się uspokoić. Teraz zadaję pytania panu Brown. Pana przesłucham później.

Sąsiad

- Ja już dawno interweniowałem w tej sprawie w spółdzielni. Kto to widział, żeby w bloku były takie wrzaski!

Policjant

- Póki co słyszę jedynie pana krzyki. Ja pana bardzo proszę o spokój. Teraz odpowiada na pytania pan Brown.

Sąsiad

- Jeśli jeszcze raz on zaśpiewa, to…

Lekarzowi udaje się wyprowadzić sąsiada z pomieszczenia, po czym daje mu coś na uspokojenie.

Hubert

- Być może mój sąsiad ma rację. Dość głośno śpiewam. Nigdy nie przypuszczałem, że może to być dla kogoś szkodliwe. Głos mam po matce, a po ojcu poczucie rytmu. Po rodzicach odziedziczyłem talent muzyczny i… wiele innych cech. Jeśli to jest powód, dla którego pani Tekla zmarła, proszę mnie aresztować.

Policjant

- Dziękuję. Proszę podpisać złożone zeznanie. O dalszym postępowaniu powiadomimy pana, gdyby były jeszcze jakieś pytania w sprawie. Tymczasem do widzenia.

Hubert

- Do widzenia.

Sąsiad z korytarza 

- I to ma być sprawiedliwość? Parę pytań i tyle? Nikt teraz nie może czuć się bezpiecznie. Każdemu wolno bezkarnie śpiewać. Co za czasy nastały, dajcie spokój. Idę stąd. Nic tu po mnie. Jeszcze jeden koncert i też dostanę zawału.  

  

Kurtyna