By nie skupiać się zbytnio na tym, co nieprzyjemne, trudne, wprowadzające w mrok czy skutkujące cierpieniem, zanoszę myśl do miłującego Boga. Jeśli wówczas stawiam kolejne kroki, myślę o tym, co mówiła św. Teresa od Dzieciątka Jezus, która w czasie bólu cierpiała z minuty na minutę. Ona przyjmowała to, czego zmienić nie było można, a tym samym przechodziła od jednego zwycięstwa do drugiego - w ramionach Jezusa (jakby windą do nieba).
Gdy nie widać światła, człowiek zanurzony w Bogu ma zawsze możliwość całkowicie poddać się Opatrzności Bożej, zawierzając Panu. Wówczas kroki w ciemnościach mogą stać się doświadczaniem cudu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz