Dusza ludzka pozwala otworzyć się na
wiarę i nawiązać relację z Bogiem. Wolna wola i rozum osoby pozwalają dokonywać
samodzielnych wyborów. Każde działanie
człowieka, jeśli jest świadome i wolne, jest działaniem moralnym.[1] Człowiek może naśladować Boga w dobroci
i miłości, ponieważ Praźródłem i
Prawzorem wszelkiego dobra jest (…) Bóg.[2] Rozpoznanie działania moralnie dobrego
znajduje się m.in. w sumieniu człowieka, jego naturalnym prawie moralnym i
godności. Naturalne prawo moralne właściwie
nie jest prawem sformułowanym literalnie, ponieważ jest nim sama ludzka natura.
Ta zaś [dziewicza] jest „obrazem i
podobieństwem” Boga.[3]
Naturalne prawo moralne jest prawem wolności,
dzięki któremu człowiek nie jest istotą
sterowaną popędami w sposób przymuszający i konieczny, czyli deterministycznie
(…). Ma możliwość określać swoją drogę w sposób wolny i odpowiedzialny. (…)
Czyniąc człowieka rozumnym i wolnym, Bóg nie wezwał go do bezwzględnego
poddania się Jego woli, ale uzdolnił do odpowiedzi i do odpowiedzialnego
udziału w dążeniu do dobra (…).[4]
We wnętrzu duchowym człowieka istnieje
świat, w którym dzięki wierze można rozpoznawać stan Prawdy Najwyższej i stan
Dobra Najwyższego (ogółem: Wolę Bożą). Jedność z Bogiem wynika z jedności z
Jego wolą, której głównym mianownikiem jest miłość na wzór Chrystusa. Syn
Człowieczy ukazał bowiem najdoskonalej jak przejść przez życie zgodnie z wolą
Bożą. Ukazał do jakiego heroizmu zdolny jest człowiek kochający. Bóg objawił
się człowiekowi w Jezusie Chrystusie w sposób najbardziej ludzki, zmysłowy,
pozostając jednocześnie transcendentnym. Nauczanie i działanie Jezusa
Chrystusa, a zwłaszcza Jego Męka, Śmierć i Zmartwychwstanie dały pełne
świadectwo o Nim jako Synu Bożym. Równocześnie objawiły Ojca, który tak bardzo umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego
dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne (J
3,16). Bóg w Synu oddał się człowiekowi poprzez najwyższą miłość (aż po Krzyż).
Miłość Chrystusa oczyszcza ludzi z grzechów i przywraca do domu Ojca: Jam jest Pan, Bóg twój, który cię
wyprowadził z ziemi egipskiej, z domu niewoli (Pwt 5,6).
Każdy człowiek ma nieustanne zaproszenie do miłości na
wzór Chrystusa z zapewnieniem Boga o Jego stałej opiece i Opatrzności: Nie lękaj się, bo cię wykupiłem, wezwałem
cię po imieniu, tyś moim! Gdy pójdziesz przez wody, Ja będę z tobą, i gdy przez
rzeki, nie zatopią ciebie. Gdy pójdziesz przez ogień, nie spalisz się, i nie
strawi cię płomień. Albowiem Ja jestem Pan, twój Bóg, Święty Izraela, twój
Zbawca (Iz 43,1−3).
[1] Normatywny
wymiar życia chrześcijańskiego, oprac. ks. Seweryn Rosik [w:] Być chrześcijaninem. Teologia dla szkół
średnich pod red. ks. M. Ruseckiego, Wyd. KUL, Lublin 2007, s. 331.
[2] Tamże.
[3] Tamże, s. 332.
[4] Tamże.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz