Chrystianizacja Pomorza Zachodniego

W roku 1000, za panowania Bolesława I Chrobrego zostało założone biskupstwo w Kołobrzegu.

Pierwszym historycznym władcą był Warcisław (początek XII wieku). W tym okresie zaczęło tworzyć się samodzielne państwo. W roku 1121 teren ten został zajęty przez Bolesława Krzywoustego. Władca doprowadził do tego, że granice Polski z Niemcami przyjęły położenie z czasów panowania Bolesława Chrobrego i Mieszka I.

W roku 1124 na zaproszenie Bolesława III Krzywoustego na Pomorze Zachodnie z misją chrystianizacyjną wyruszył św. Otton z Bambergu. Znając mentalność pogańskich Pomorzan, zachował się inaczej, niż jego poprzednik Bernard Hiszpan, który pieszo przybył na misję (w ubogich szatach i boso) - i z tego powodu został wyśmiany i pobity. Otton przyjechał na misję w asyście duchownych niemieckich i polskiego oddziału zbrojnego. Pod Stargardem powitał go książę pomorski Warcisław I, obiecując wsparcie w jego misji. Prowadził działalność w Pyrzycach i Kamieniu Pomorski (tu został dobrze przyjęty). Z niechętnym i nieufnym przyjęciem spotkał się Otton dopiero w Wolinie. Biskup próbując kontynuować misję, został pobity i zmuszony do wycofania się. Wówczas Otton dyplomatycznie wymógł na mieszkańcach przyrzeczenie, że przyjmą chrzest, jeśli tylko dadzą się wcześniej ochrzcić szczecinianie, do których wyruszał właśnie misjonarz. W Szczecinie zniszczono świątynię Trygława. Jednak lud szczeciński przyjął chrzest, lękając się represji ze strony Bolesława III Krzywoustego. Następnie Otto chrystianizował Gardziec, Lubiń i Wolin, gdzie tym razem już nie napotkał oporu.

Tereny Pomorza Zachodniego pozostawały w znacznej części pogańskie. Brak księży, opór pogańskiej kasty kapłańskiej i dawne wierzenia ludu  powodowały, że chrześcijaństwo na Pomorzu było słabe i powierzchowne. W związku z tym Otton pertraktował z królem Niemiec, który rościł sobie prawo do wszystkich terenów pomorskich położonych na zachód od Odry, aby ten pomógł mu zorganizować drugą wyprawę misyjną.

Druga wyprawa ewangelizacyjna Ottona rozpoczęła się wiosną 1128 roku. W Wołogoszczu i Choćkowie kazał wznieść nowe kościoły. Działał również w Szczecinie, Wolinie i Kamieniu Pomorskim. Pośredniczył w zawarciu przymierza pomiędzy księciem Warcisławem i zbuntowanymi przeciw niemu grodami - Szczecinem i Wolinem.

W roku 1181 Pomorze, poprzez krucjatę na Obodrytów (grupę plemion słowiańskich) zostało pozbawione poparcia Polski i przeszło pod opiekę Cesarstwa Niemieckiego (zaczęło tracić terytoria na zachodzie i południu). Utworzyła się granica między Pomorzem Zachodnim a Wielkopolską. Po tych zmianach na ziemiach zachodniopomorskich pojawiło się niemieckie prawo, a wraz z nim proces kolonizacji.