Na temat przygotowania do wieczerzy paschalnej
w Ewangelii wg św. Marka jest następujący opis: Pierwszego dnia Przaśników, kiedy ofiarowywano Paschę, uczniowie
zapytali Jezusa: «Gdzie chcesz, abyśmy poszli i przygotowali Ci do spożycia
Paschę?». Posłał więc dwóch uczniów z poleceniem: «Idźcie do miasta. Wyjdzie
wam naprzeciw człowiek, niosący dzban wody. Idźcie za nim i tam, dokąd wejdzie,
powiecie gospodarzowi: „Nauczyciel pyta: Gdzie jest dla Mnie pokój, w którym
spożyję Paschę z moimi uczniami?”. On wskaże wam na górze dużą salę, usłaną i
gotową. Tam przygotujcie dla nas». Uczniowie wybrali się i poszli do miasta,
gdzie znaleźli wszystko, jak im powiedział. I przygotowali Paschę (Mk 14,12−16).
Na pierwszy rzut oka w powyższej
perykopie poszukiwanie miejsca na Ostatnią Wieczerzę jest przedstawione bardzo
szczegółowo, jak misternie rozpracowany plan dojścia do celu. Mapa działania
zadziwia dokładnością i splotem różnych okoliczności.
Pytanie uczniów było ogólne. Dotyczyło
miejsca: Gdzie chcesz, abyśmy poszli i
przygotowali Ci do spożycia Paschę? (Mk 14,12). Zgodnie z przepisami Prawa wieczerzę paschalną należało spożyć na
terenie Jerozolimy.[1] Jezus
potwierdził, że pragnie spożyć wieczerzę w mieście, mówiąc: Idźcie do miasta (Mk 14,13). Ponieważ mieszkańcy Jerozolimy byli zobowiązani udzielać gościny
pielgrzymom przybywającym z różnych stron świata[2] Jezus oznajmił uczniom, że spotkają tam
pewnego człowieka, który będzie dla nich znakiem: Wyjdzie wam naprzeciw człowiek, niosący dzban wody (Mk 14,12). Dzban symbolizuje matczyne łono (centrum
życia), woda zaś jest metaforą napoju duchowego i zbawienia. Połączenie obu
tych symbolicznych elementów mogło być wskazówką, że człowiek z dzbanem
doprowadzi ich do miejsca, gdzie dokona się coś bardzo ważnego − ustanowienie
Eucharystii. Gospodarz, wspomniany dalej, mógł symbolizować Ojca Niebieskiego,
dlatego Jezus powiedział do uczniów: Idźcie
za nim [tj. za człowiekiem niosącym dzban wody] i tam, dokąd wejdzie, powiecie gospodarzowi: „Nauczyciel pyta: Gdzie
jest dla Mnie pokój, w którym spożyję Paschę z
moimi uczniami?” (Mk 14,14). Tymi
słowami Jezus uczył całkowitego zawierzenia Bogu i oddania się Jego Duchowi,
który jest światłem dla duszy: On wskaże
wam na górze dużą salę, usłaną i gotową (Mk 14,15). Tak oto przygotowanie uczty było błogosławionym darem Ojca Niebieskiego.
Jezus przekonany o Jego miłości i opiece posyła uczniów, puentując swą odpowiedź
słowami: Tam przygotujcie dla nas (Mk
14,15).
Przypuszcza się,
że dom, w którym Jezus spożył swoją ostatnią wieczerzę z uczniami, należał do
matki Marka, autora Ewangelii, i że właśnie to pomieszczenie stało się potem
miejscem modlitwy pierwszych chrześcijan (Dz 12,12).[3]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz