Wyznanie Piotra

I znów uczniowie ze swoim Nauczycielem wyruszyli w drogę. A gdy szli, Jezus ich zapytał: Co mówią ludzie? Kim według nich jestem? (Mk 8,27). Oba zdania mogły być dość zaskakujące w ustach Mistrza, który przecież wiedział, co kryje się w człowieku (zob. J 2,13−25). Zaproponowany temat rozważania poruszył serca i umysły apostołów. Podczas rozmowy uczniowie podzielili się z Nauczycielem opiniami na Jego temat: Mówią, że jesteś Janem Chrzcicielem, inni – że Eliaszem, jeszcze inni – że jednym z proroków (Mk 8,28). Wszystkie określenia były przychylne, a jednak Prawda pozostała jeszcze nieodczytana przez ludzi. Być może ów dialog rozgrywał się w sercach uczniów podczas ich wspólnej modlitwy z Jezusem w drodze. Nadszedł moment, że znów usłyszeli głos Nauczyciela: A według was, kim jestem? (Mk 8,29). To pytanie okazało się najważniejsze podczas podróży. Uczniowie stopniowo dochodzili do Prawdy. Nauka i działalność Jezusa były pełne mocy i znaków. Ich Nauczyciel był kimś niezwykłym i niepowtarzalnym. W końcu Piotr, jako jedyny odważne odpowiedział: Ty jesteś Chrystusem (Mk 8,29). Tymi słowami wyraził Prawdę. Jezus był Mesjaszem. Prawda o Nim wymagała jednak w dalszym ciągu głębokiej i rozumnej wiary. Jezus z Nazaretu stopniowo pomagał uczniom w dochodzeniu do pełnej Prawdy.