Historia Dawida - cz.1.

Po zwycięstwie nad Amalekitami Saul, łamiąc prawo klątwy (nakazujące zabić wszystkich pokonanych wrogów), oszczędza króla Agaga i najlepsze zwierzęta jego kraju.

Samuel zarzucił Saulowi, że przywiązywał większą wagę do rytuału i ofiary niż posłuszeństwa Bogu. Prorok określił to jak grzech wróżbiarstwa. Saul poprosił Samuela o przebaczenie, uznawszy swój grzech. Mąż Boży zapowiedział mu jednak utratę władzy. Król chcąc zmienić proroctwo Samuela próbował go zatrzymać rozrywając jego płaszcz.

Po tym zdarzeniu prorok sam zabił oszczędzonego wcześniej króla Agaga, a następnie wrócił do Gibea.

W tym miejscu w historii Izraela pojawia się postać Dawida…

Historia Dawida

Namaszczenie w Betlejem Dawida na króla było ostatnim czynem prorockim Samuela. 

Ojcem Dawida był Jesse – Efratejczyk z Betlejem. Dawid był ósmym, ostatnim  synem Jessego. Pochodził z pokolenia Judy. Jego prababką była Rut (Moabitka). Z wyglądu wyróżniał się swymi rudymi włosami. W domu ojca Dawid pasał owce. Młodzieniec miał wrażliwą duszę, wiarę i żarliwe serce. We wszystkim słuchał głosu i woli Pana Boga.

Dawid słynął też jako żołnierz. Pewnego dnia przybył na pole bitwy z żywnością dla walczących, a równocześnie po żołd (jako zapłatę  dla swego ojca). Tam dowiedział się, że ten, kto pokona najgroźniejszego przeciwnika – Goliata (Filistyna z Gat), będzie zwolniony z podatków i danin na rzecz króla Saula. Dawid postanowił spróbować pokonać groźnego żołnierza. Nie mogąc jednak swobodnie poruszać się w nałożonej na niego zbroi, poszedł walczyć z Golatem bez pancerza. Wziął ze sobą jedynie procę. W Dolinie Terebintu kamieniem z owej procy pokonał przeciwnika, czym zdumiał wszystkich towarzyszy walki. Potem odciął mu głowę (wcześniej odcinał głowy zwierzętom, z którymi walczył: lwu i niedźwiedziowi).

W tym czasie dowódcą wojska izraelskiego był Abner. Po zwycięstwie jednak nad Goliatem to właśnie Dawid został dowódcą armii króla Saula.

Ze względu na fakt, że król Saul nie czuł się dobrze pod względem psychicznym, Dawid, posiadający zdolności muzyczne, grał mu na cytrze. Dzięki temu władca uspakajał się. Muzyka Dawida łagodziła lęki i melancholię Saula.

Syn króla Saula – Jonatan bardzo zaprzyjaźnił się z Dawidem. Trzykrotnie zawarł z nim przymierze przed Bogiem. Przez cały czas był jego wiernym przyjacielem.

Władca zazdrościł Dawidowi, że lud bardziej go chwali w swej pieśni, dlatego też dwukrotnie próbował go zabić, rzucając w jego kierunku włócznią. Zamiar nie udał mu się jednak. Szukał więc innego sposobu, by pozbyć się ulubieńca ludu.

Król wymyślił intrygę: Obiecał Dawidowi rękę swej córki, jeśli ten będzie walczył z Filistynami. Liczył, że żołnierz polegnie w walce i tak pozbędzie się go. 

Mimo zwycięstw Dawida, Saul nie dotrzymał danego słowa. 

Również za drugim razem król obiecał oddać Dawidowi swą córkę – Mikal, jeśli ten przyniesie mu 100 napletków Filistynów. Dawid uczynił to, przynosząc ich podwójną liczbę. 

Gdy zawiść i nienawiść Saula nie mijały, jego syn Jonatan próbował wstawić się za Dawidem, by ojciec odstąpił od zabicia go z zazdrości. Niestety na próżno. W związku z tym Dawid musiał uciekać z dworu królewskiego. W ucieczce pomogła mu żona Mikal, która spuściła go z okna, pozostawiając w łóżku kukłę (bożka) imitującą śpiącego męża (by zmylić ścigających go).

Dawid, szukając schronienia przed śmiercią, udał się do proroka Samuela. Niestety nadciągnęli ludzie króla. Stała się jednak rzecz niezwykła: Gdy ścigający przybyli do proroka, wpadli w prorockie uniesienie i nie zabili Dawida. Potem pojawił się za nimi król Saul, który również zachował się bardzo dziwnie, bowiem nagi padł na ziemię.