W Polsce pełni swą misję 59 męskich instytutów
życia konsekrowanego, reprezentujących wszystkie jego formy (a są to: instytuty
oddane wyłącznie kontemplacji, instytuty
oddane dziełom apostolskim – tzw. czynne, instytuty świeckie, stowarzyszenia
życia apostolskiego oraz stan pustelników poświęconych Bogu[1]).
55 z 59 męskich instytutów należy do
Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich. Łącznie wszystkie te instytuty
męskie w naszym kraju skupiają blisko 13 tysięcy osób. W liczbie tej jest ok. 7
tys. mężczyzn ze święceniami kapłańskimi i ok. 1500 braci zakonnych.[2] Za
granicą i na misjach posługuje ok. 3100 osób z męskich instytutów życia
konsekrowanego. Średnia wieku wynosi ok. 40 lat. Działalność tych wspólnot
obejmuje 632 parafie, 85 sanktuaria, 37 domów rekolekcyjnych, formacyjnych,
powołaniowych i domów pielgrzyma, itp. Z ich inspiracji aktywnych jest 66
różnych rodzajów ruchów, organizacji, stowarzyszeń, fundacji i innych
instytucji skupiających świeckich. Dodatkowo są przez nich prowadzone świetlice,
oratoria, ośrodki wychowawcze, szkoły (na każdym szczeblu), bursy, apteki, przychodnie,
szpital, domy dziecka, placówki dla dorosłych niepełnosprawnych i ze schorzeniami
układu nerwowego, placówki dla chorych dzieci, domy opieki dla ludzi starszych
i chronicznie chorych, placówki dla uzależnionych, narkomanów, chorych na AIDS
i alkoholików. Ponadto pomagają ubogim w schroniskach i przytuliskach oraz
wydają posiłki w kuchniach dla ubogich. Prowadzą również wydawnictwa książkowe,
hurtownie i księgarnie, rozgłośnie radiowe oraz stację telewizyjną. Wśród
najpopularniejszych instytutów męskich, do których trafiają mężczyźni chcąc służyć
Bogu i ludziom są następujące (według liczebności w Polsce): franciszkanie, salezjanie,
franciszkanie konwentualni, jezuici, kapucyni, pallotyni, werbiści, oblaci, chrystusowcy,
salwatorianie i redemptoryści.[3]
Jeśli chodzi o żeńskie instytuty życia
konsekrowanego, to jest ich 129. Do Konferencji Wyższych Przełożonych Żeńskich
Zgromadzeń Zakonnych należą 94 instytuty czynne, w tym 14 bezhabitowych.
Konferencja Przełożonych Żeńskich Klasztorów Kontemplacyjnych w Polsce skupia
14 zakonów klauzurowych. Specyficzną formą życia konsekrowanego jest również
stan dziewic i wdów poświęconych Bogu. Liczba polskich sióstr zakonnych wynosi
26 tys. Na misjach pracuje ok. 1400 kobiet poświęconych Bogu. Średnia wieku
sióstr wynosi 47 lat.[4]
Żeńskie
instytuty życia konsekrowanego prowadzą na terenie naszego kraju: domy
rekolekcyjne, formacyjne, powołaniowe, domy pielgrzyma, itd.; żłobki,
przedszkola, ochronki, świetlice, oratoria, szkoły (na wszystkich szczeblach),
bursy, domy samotnej matki, domy dziecka, wychowawcze, domy opieki, placówki
dla dorosłych - umysłowo chorych i ze schorzeniami układu nerwowego,
analogiczne placówki dla dzieci, domy opieki dla starszych i chronicznie
chorych, placówki dla chorych onkologicznie, hospicja. Ponadto służą w
schroniskach, przytuliskach, wydają posiłki w kuchniach dla ubogich. Podobnie
jak mężczyźni konsekrowani, prowadzą także wydawnictwa, księgarnie. Z ich
inicjatywy działają różnego rodzaju ruchy, organizacje, stowarzyszenia,
fundacje i inne podmioty skupiające świeckich w działalności Kościoła.
Habity sióstr są przeważnie koloru
czarnego, białego, brązowego, ale także granatowego i szarego. Strojem
wyróżniają się m.in. siostry od wieczystej adoracji, które noszą różowy habit
oraz biały szkaplerz i welon. Również redemptorystki, których strój to habit w
kolorze ciemnej czerwieni i czarny welon.
Do najpopularniejszych instytutów
żeńskich należą (według liczby powołań): elżbietanki, szarytki, służebniczki starowiejskie, felicjanki, nazaretanki,
urszulanki szare, siostry rodziny Maryi, służki, serafitki, służebniczki
śląskie, albertynki, służebniczki dębickie i salezjanki[5].
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz