Wiara Jezusa

Jezus nie wskazywałby na znaczenie wiary u ludzi, gdyby sam nie był przykładem Człowieka wiary. Wyrazem wiary Jezusa była Jego relacja z Bogiem-Ojcem. Ta relacja nadawała rytm wszystkim wydarzeniom w życiu Jezusa. On nie mógł ukryć swej komunii z Bogiem. Choć był jednym z nas, „promieniując” niezwykłą miłością od najmłodszych lat dawał świadectwo szczególnej jedności z Bogiem. Maryja niezwykle Mu ufała, stąd Jej słowa: Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie (J 2,5).  Każdy, kto spotkał Jezusa, odczuwał moc mądrości Jego słów i moc miłości Jego czynów. Misterium komunii z Bogiem-Ojcem towarzyszyło Jezusowi bez ustanku, stąd ewangeliści często zapisywali, że Jezus modlił się, np. w czasie przyjmowania chrztu w Jordanie (Łk 3,21); przed powołaniem apostołów (Łk 6,12); przed wskrzeszeniem Łazarza (J 11,41); przed Przemienieniem (Łk 9,28); przed uroczystym wjazdem do Jerozolimy (J 12,27); w czasie Ostatniej Wieczerzy (J 17,1−5). Jezus modlił się za uczniów (J 17,6−19), w tym za Piotra, by nie ustała jego wiara (Łk 22,31−32); modlił się za wszystkich, którzy uwierzyli w Niego i uwierzą w przyszłości (J 17,20−26). Modlił się przed nauką dla uczniów o prawdzie Aktu działającego w Osobie Ducha Świętego (J 14,15−17); w Ogrójcu przed swoją męką (Łk 22,39−46) i podczas konania na krzyżu, prosząc Ojca za swych prześladowców (Łk 23,34).

Modlitwa jako akt wiary, nadziei i miłości była ściśle związana z życiem i wybraną drogą Jezusa. Syn Maryi wierzył w możliwości człowieka obdarzonego przez Boga duszą zdolną do miłowania. Wierzył, że wybrani na apostołów prości rybacy staną się głosicielami Dobrej Nowiny. Wierzył, że dzięki uczniom Jego nauka stopniowo dotrze na cały świat, mimo ówczesnych braków nowoczesnych narzędzi komunikacji (takich jak prasa, telewizja czy internet). Wierzył, że Ewangelia przebije się przez system prawa żydowskiego, nadając nowy, Boży kierunek życiu ludzkiemu. Wierzył, że chrześcijaństwo przetrwa wiele burz ludzkich słabości i grzechów. Wierzył, że „najlepsza cząstka” i „wąska ścieżka” będą odnalezione przez ludzi w drodze do Boga. Wierzył, że Jego śmierć i zmartwychwstanie będą znakiem największego oddania dla drugiego człowieka. Tym samym wierzył, że człowiek może odpowiadać całym sobą na Bożą miłość jako byt niemal doskonały. Wierzył, że ludzie odczytają w sobie godność, znajdując motywację do życia pełnego heroizmu i zaparcia się samego siebie z miłości do Boga.

Jezus był Synem Człowieczym, który wierzył, że w Ojcu może być jedno. Wierzył w Miłość, którą przekazał ludziom całym swym jestestwem. Chciał być „drogą miłości”. Chciał być „mapą ufności”. Chciał być „kompasem niezłomnej wiary”. Spełnił pragnienia jakie były w Jego duszy, które odczytał w stanie prawdy na modlitwie z Ojcem. Oddał się Bogu całkowicie.