Pochylam głowę
przed Tobą.
Nie na kolanach,
bo wiem, że tego nie wymagasz,
ale w postawie
stojącej.
Rozmawiam z Tobą
jak syn z Ojcem.
Paweł Porębski[1]
Pan Jezus całą swoją postawą
zaświadczał, że trwa w niezwykłej relacji jedności z Bogiem: Ja i Ojciec jedno jesteśmy (J 10,30). Była to komunia miłości. Bliskość
najściślejsza i najgłębsza. Duchowa syntonia. Osobowe zjednoczenie woli Ojca i
Syna. Jezus mówił o swoim powołaniu i życiu: Moim pokarmem jest wypełnić wolę Tego, który mnie posłał, i wykonać
Jego dzieło (J 4,34). Jego
miłowanie odzwierciedlało trwanie w Bogu: Ja
zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości (J 15,10). W ten sposób w Jezusie Bóg objawił się
na sposób zmysłowy, a przez to stał się bardzo bliski człowiekowi. Można
powiedzieć więc, że bez objawienia w
Chrystusie prawdziwego oblicza Boga jako Ojca adoracja mogłaby mieć charakter
abstrakcyjnego podziwu czy bojaźliwego ukorzenia.[2]
Człowiek jest istotą powołaną do
miłości. Wzorem pełnego umiłowania jest Jezus. Naśladowanie Chrystusa to przede
wszystkim czerpanie przykładu z relacji Syna Człowieczego z Ojcem Niebieskim.
Nauczyciel z Nazaretu zachęcał swych uczniów: Wytrwajcie we Mnie, a Ja [będę trwał] w was (J 15,4); To jest moje przykazanie, abyście się
wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem (J 15,12).
Stwórca jest w stanie napełnić serce
ludzkie niewysłowioną słodyczą łask. W modlitwie uwielbienia psalmista zawołał:
Pan jest moim pasterzem, nie brak mi
niczego (Ps 23,1). Najwyższą łaską jest miłość. Otwarcie na Boga owocuje
relacjami miłości względem bliźnich. Doświadczanie miłości Boga stanowi „dotyk”
Stwórcy: Tak bowiem Bóg umiłował świat,
że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął,
ale miał życie wieczne (J 3,16).
Harmonia duchowa w człowieku to jedność z Bogiem, pełnienie woli Bożej. Najpiękniejszą forma życia zgodnego z wolą Bożą jest
miłość Chrystusowa: Bądźcie więc wy
doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski (Mt 5,48). Doskonałość to miłowanie.
[1] P. Porębski, Rozmawiam z Tobą jak syn z Ojcem [w:] www.wiara-rozumna.blog.onet.pl
– tekst z dn. 17.12.2012.
[2] J. W. Gogola, Od objawienie do zjednoczenia. Wykład teologii modlitwy, Wyd. Karmelitów
Bosych, Kraków 2005, s.145.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz