Droga chrześcijanina

Mając życie od Ducha, do Ducha się też stosujmy.

(Ga 5,25)

Cechą chrześcijańskiej drogi jest nawrócenie (2 P 3,9) i rozwój duchowy. Św. Jan Ewangelista napisał o tym w słowach Jezusa: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi powtórnie, nie może ujrzeć królestwa niebieskiego. (…) Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa niebieskiego (J 3,3.5). Narodzenie, nawrócenie, odnowienie - dotyczą wnętrza.

Życie w zjednoczeniu z Bogiem wiąże się z rozwojem integralnym człowieka:

- otwartością na łaskę i dary Boga,

- przejęciem się życiem duchowym poprzez wrażliwość na natchnienia Ducha Świętego,

- poznawaniem i pełnieniem woli Boga,

- gorliwością w miłowaniu bliźnich.

Św. Piotr Apostoł wskazuje na kilka elementów, które towarzyszą drodze ku pełni życia w Bogu: wiarę, cnotę, poznanie, powściągliwość, cierpliwość, pobożność, przyjaźń braterską i miłość (zob. 2 P 1,5−7). W odniesieniu do darów tych, zapewnia: nie uczynią was one bezczynnymi ani bezowocnymi przy poznawaniu Pana naszego Jezusa Chrystusa (2 P 3,8).

Na duchowych ścieżkach człowiek może doświadczać Bożego światła, które daje zrozumienie i ubogacenie wewnętrzne na płaszczyźnie przeżyć serca. Nawet w chwilach ciemności, kiedy brakuje duchowego wsparcia i wskazówki, po upływie czasu próby i głębszego zawierzenia oraz ufności względem Boga, człowiek może poznać, że został obdarowany kolejnym skarbem duszy.

Po każdym, nawet najtrudniejszym doświadczeniu, można wciąż miłować mocą i sercem Chrystusa, rozkoszując się szczęściem jedności z Ojcem Niebieskim.