Filozofia Boga - cz.8.

 Kreacjonizm – niewłaściwe i właściwe ujęcie

Mówimy creatio ex nihilo i creatio continua tzn., że Bóg stworzył świat (jest Bytem koniecznym) i podtrzymuje go w swoim istnieniu. Świat nie tyle jest, co staje się. Bóg jest początkiem. Bóg daje stworzeniom początek, trwanie i sens. Pierre T. de Chardin rozumując świat dynamicznie, ewolucyjnie uważał, że akt stwórczy Boga jest ciągły. Tzn. akt stwórczy bazuje na nieustającej interwencji Pierwszej Przyczyny i jednocześnie jest transformacyjny (ma za podstawę przekształcenie w nowe formy, postacie, byty, etapy). Zatem teologia współdziała z naukami przyrodniczymi. Św. Jan Paweł II pisał: Prawdziwie pojmowana wiara w stworzenie i prawdziwie pojmowana nauka o ewolucji nie stają sobie na drodze. Ewolucja zakłada stworzenie; stworzenie przedstawia się w świetle ewolucji jako wydarzenie rozciągające się w czasie jako creatio continua, w którym Bóg widziany jest oczyma wiary jako Stwórca nieba i ziemi. Teologia i nauki przyrodnicze uzupełniają się (Planck). Dzisiejsza teologia nie wyklucza stworzenia i ewolucji, lecz rozpoznaje ewolucję wszechrzeczy jako stworzenie Boże. Ewolucja nie zaprzecza temu, że Bóg stworzył świat, ale mówi "jak" to się dokonało.

Co to znaczy, że Bóg działa przez "przyczyny drugie"

Bóg jest przyczyną pierwszą. Stworzenie jest przyczyną drugą. Bóg istnieje poprzez akt istnienia. Creatio continua to ciągłe stwarzanie (to się ciągle dzieje). Bóg działa przez "przyczyny drugie" tzn., że jako Stwórca wszystkich rzeczy, działa przez te rzeczy.

Filozoficzne ujęcie cudu

W tym temacie najtrudniejsza jest definicja cudu. Uważa się, że cud to:

• złamanie praw natury,
• zjawisko niewytłumaczalne.

Obie te "definicje" zawężają sprawę.

Zakładamy, że jest coś przyrodzone, naturalne i nadprzyrodzone. Rozumiemy to rozdzielnie.

W Biblii cud ma charakter dialogiczny.

Łaska działa od wewnątrz człowieka, a nie z zewnątrz.

W temacie cudu trzeba wziąć pod uwagę:

• Boga odpowiadającego na naszą potrzebę (w relacji Bóg-człowiek),
• naszą niewiedzę o świecie (cud to nie "łatanie" dziur ludzkiej niewiedzy, lecz wskazywanie na dialog Boga i człowieka oraz na moc Boga działającego w relacji z człowiekiem).