4. Sens anagogiczny
Sens anagogiczny polega na tym, że można widzieć pewne rzeczywistości i wydarzenia w
ich znaczeniu wiecznym (KKK 117). Inaczej jest też nazywany sensem eschatologicznym,
ponieważ wskazuje na znaczenie chrześcijańskiej nadziei danej ludzkości, czyli
perspektywę życia duchowego w niebie. Słowo Boże zawiera zatem misterium życia
wiecznego, które można odkryć w wierze i nadziei. Wszelkie figury
rzeczywistości nadprzyrodzonej (duchowej) nowego świata w wieczności, mają swój
wzorzec i fundament w zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa.[1]
Sens anagogiczny prowadzi do duchowego odkrywania wymiaru eschatologicznego niebieskiej
Ojczyzny.
Podsumowanie:
Poniższy, średniowieczny
dwuwiersz streszcza znaczenie omówionych czterech sensów rozumienia Pisma
Świętego:
Littera gesta docet, quid credas
allegoria,
Moralis quid agas, guo tendas
anagogia.
Czyli:
Sens dosłowny przekazuje wydarzenia,
alegoria prowadzi do wiary,
Sens moralny mówi, co należy czynić,
anagogia – dokąd dążyć (KKK 118).
Pozdrawiam,
Marta.
[1] Na podstawie: J. W. Gogola, Od objawienie do
zjednoczenia. Wykład teologii
modlitwy, Wyd. Karmelitów Bosych, Kraków 2005, s.140−141.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz