Wiara jest nieskończonym poligonem
poszukiwań i doświadczeń człowieka.
Jezus, jako Człowiek, również wierzył w
Ojca i Jego moc: A była w Nim moc Pańska,
że mógł uzdrawiać (Łk 5,17). Dzięki
mocy dobra i miłości Aktu działającego w Jezusie Chrystusie Bóg dał światu
wiele znaków, które do dziś można rozpoznawać i zgłębiać w wierze. Wiara chrześcijańska oznacza pójście w ślady
Chrystusa[1].
Mimo jedności natury boskiej
i ludzkiej w Osobie Syna Bożego, wiara w Jezusa nie była łatwa nawet dla ówczesnych,
którzy Go widzieli i słyszeli. Moc nauki i znaków Nauczyciela z Nazaretu nie
dla wszystkich była przekonująca. To, co mogło „przeszkadzać” w przyjęciu
wiary, to człowieczeństwo Mesjasza[2] (por. Łk 7,34; 2 J 1,7; Mt
13,55–58). Poza tym czymś
łatwiejszym było zobaczenie i uznanie zewnętrznego znaku (cudu) np. chodzącego
uzdrowionego, który wcześniej był chromy (Łk 5,17−26) albo tego, który odzyskał
wzrok, mimo że wcześniej był niewidomy od urodzenia (J 9,1−41). O wiele trudniej
było uwierzyć w wewnętrzne uzdrowienie. Wiara w odpuszczenie grzechów przez Jezusa
była bardzo często z gniewem i „zgorszeniem” odrzucana przez uczonych w Piśmie i
faryzeuszy: Któż On jest, że śmie mówić
bluźnierstwa? Któż może odpuścić grzechy prócz samego Boga? (Łk 5,21). Rozpoznanie
Mesjasza w Jezusie Chrystusie wymagało wiary. Po Jego zmartwychwstaniu jeszcze większej
(bo już bez udziału zmysłów, na co wskazują słowa skierowane do Marii Magdaleny:
Nie dotykaj Mnie – J 20,17).
Podsumowanie:
Bóg
może działać i bez wiary ludzi. On działał już zanim na świecie pojawił się człowiek,
jako twórczy i potężny Akt dobra i miłości. Do czego zatem służy wiara np. w
zdarzeniu cudownym? Wiara pozwala:
-
rozpoznać znak bądź zdarzenie cudowne;
-
uznać i przyjąć za Autora znaku lub cudu Stwórcę − Akt stale miłujący, działający
dynamicznie;
-
odczytywać znaczenie cudownej, „namacalnej” ingerencji Boga;
-
widzieć więcej, głębiej, szerzej i pełniej;
-
„obcować” ze Stwórcą poprzez „dotyk” transcendencji i komunię miłości.
Pozdrawiam,
Marta.
[1] P. Porębski, Wykłady teologiczne wiary rozumnej na
portalu internetowym świeckiego teologa, Wydaw. Coriolanus, Kielce 2011, s.
719.
[2] Przypis [w:] Pismo Święte Starego i Nowego
Testamentu Najnowszy przekład z języków oryginalnych z komentarzem, oprac.
Zespół Biblistów Polskich, Wydaw. Św. Paweł, Wrocław 2008, s. 2158.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz