Boże światło

Tylko jedno światło jest w stanie rozświetlić całe ludzkie życie:
Światło, które jest w tobie.

(ks. Mariusz Rosik, Zamyślenia świetlane)

Światłem dla duszy człowieka jest Pan Bóg. Światłem jest też odnalezienie i podążanie wąską ścieżką Bożą w labiryncie wewnętrznych doświadczeń. Poszukiwanie jej to wrażliwość sumienia na głos Boga w duchowym sercu osoby ludzkiej. Owo doznanie duchowe psalmista ujął w modlitwie: Pan światłem i zbawieniem moim: kogóż mam się lękać? (Ps 27,1); Twoje słowo jest pochodnią dla nóg moich, i światłem na mojej ścieżce (Ps 119,105).

Boże światło wskazuje kierunek i drogę duchowego rozwoju. Światło Ducha Świętego jest umocnieniem w obliczu nadchodzących zadań, wyzwań i wszelakich przeciwności w dalszej wędrówce na ścieżkach ducha. W blasku Bożego światła dokonuje się też weryfikacja minionych doświadczeń życia. Jasne spojrzenie wewnętrzne pozwala wyciągnąć mądre wnioski na przyszłość, zwłaszcza wtedy, gdy człowiek ma za sobą wiele niepowodzeń. Modlitwa pełna wiary uzdalnia człowieka do spojrzenia na siebie, innych i na całą rzeczywistość niejako oczyma Boga (por. 1 Sm 16,7: Nie tak bowiem człowiek widzi <jak widzi Bóg>, bo człowiek patrzy na to, co widoczne dla oczu, Pan natomiast patrzy na serce).

Drogą do Boga jest Jezus Chrystus. Syn Człowieczy to najjaśniejsze Światło Stwórcy poprzez zjednoczenie z pochodnią Miłości Ojca Niebieskiego: Światło przyszło na świat (J 3,19); Światło na oświecenie pogan (Łk 2,32); Żarliwością rozpaliłem się o chwałę Pana, Boga Zastępów (1 Krl 19,10); Ja jestem światłością świata. Kto idzie za Mną, będzie miał światło życia (J 8,12b). W Synu Bożym jest prawda, miłość i moc życia, które pociągają ku pełnej komunii i jasności z Najwyższym.

W Bogu, poprzez miłość człowiek staje się promieniem Chrystusa. W jedności z Ojcem Światłości (Jk 1,17) może odbijać Jego blask: Kto spełnia wymagania prawdy, zbliża się do światła, aby się okazało, że jego uczynki są dokonane w Bogu (J 3,21). Dlatego też św. Paweł Apostoł zachęcał tych, których oczy były jeszcze znużone snem słabości lub zamknięte z powodu grzechu: Zbudź się o śpiący, i powstań z martwych, a zajaśnieje ci Chrystus (Ef 5,14).