Chrystusowy Szczepan

Szczepan był nawróconym Żydem z Jerozolimy (prawdopodobnie greckiego pochodzenia). Pełnił funkcję zwierzchnika grupy hellenistów[1]. Wybrany przez pierwszych apostołów Jezusa Chrystusa pomagał im jako diakon, zarządzając dobrami wspólnoty chrześcijańskiej (Dz 6,2−5). Wyróżniał się wiarą, miłością i charyzmatami: Szczepan pełen łaski i mocy działał cuda i znaki wielkie wśród ludu (Dz 6,8). Jego oblicze „promieniowało” dobrem (Dz 6,15). To właśnie Szczepan przyczynił się do stworzenia warunków, by rozprzestrzenił się chrystianizm. Dążył on do zreformowania judaizmu poprzez powrót do jego korzeni (z wyjątkiem przykazań dotyczących świątyni oraz kultu ofiarnego). Żydzi, którym nie podobała się religijna działalność, moc ducha i mądrość Szczepana (Dz 6,10), wnieśli przeciwko niemu oskarżenie, podstawiając fałszywych świadków przed Sanhedryn (Dz 6,11.13). Szczepan w podjętej mowie obronnej dał świadectwo swego płomiennego ducha, odwagi i wiary w Chrystusa wraz z wiernością Jego nauce. W swym przemówieniu ukazał dzieje narodu żydowskiego oraz prześladowania względem proroków i Sprawiedliwego-Jezusa (Dz 7,1−53). Na jego słowa oskarżyciele zareagowali oburzeniem i gniewem. Niesprawiedliwie osądzony przez Wysoką Radę Szczepan został wyprowadzony poza miasto i tam zabity przez ukamienowanie z rąk miejscowej społeczności żydowskiej w Jerozolimie: Wyrzucili go poza miasto i kamienowali, a świadkowie złożyli swe szaty u stóp młodzieńca, zwanego Szawłem. Tak kamienowali Szczepana (Dz 7,58−59). On zaś trwał w jedności z Bogiem i modlił się: «Panie Jezu, przyjmij ducha mego!» A gdy osunął się na kolana, zawołał głośno: «Panie, nie poczytaj im tego grzechu!» Po tych słowach skonał (Dz 7,59−60).

W obliczu śmierci, na brutalność i nienawiść Szczepan odpowiedział przebaczającą miłością. Osiągnął to mocą Chrystusowego Ducha. Siła miłości Szczepana miała swoje źródło w wierze w Jezusa Chrystusa, którego umiłował w bliźnich. Dzięki tej miłości do końca zanosił za nich modlitwę. Poprzez heroiczną miłość i męczeństwo św. Szczepan stał się „ikoną” Syna Bożego.

---

[1] Helleniści – odłam Żydów z diaspory. Grupa ta osiedliła się w Jerozolimie (zob. Dz). Na co dzień posługiwała się greką. Działalność hellenistów prowadziła do autonomii chrześcijaństwa.